* Filmlerdeki Hayat – 12

Luc Besson’un son derece etkileyici filmlerinden biri olan “The Big Blue”da bir kıyı kasabasında doğup büyümüş, aileleri balıkçılık ve süngercilikle uğraşan, kendileri de sürekli denizle haşır neşir olan iki arkadaşın dostlukları kadar hayat boyu süren rekabetleri de ele alınır; kim daha derine dalabilmektedir? Her ikisi de büyüdüklerinde aletsiz dalış yarışmalarına katılırlar ve çok önemli dereceler elde ederler, fakat kimin daha iyi olduğu henüz belli olmamıştır. Jean Reno’nun canlandırdığı girişken, fırsatçı ve güçlü karakter, daha çok para karşılığı kurtarma, batık çıkarma gibi işler yaparken, daha içe dönük bir karakteri (Jacques Mayol – 100 m. altına aletsiz dalış yapmayı başaran ilk dalgıç) Jean-Marc Barr’ın üzerinde ise, daldığı zaman tıpkı bir balık gibi kan basıncında müthiş bir düşme görüldüğü ve kanın daha çok beyin etrafında toplanmasıyla, vücudun diğer bölgelerinde metabolizmanın çok yavaşlayarak dipte daha uzun süre nefessiz kalabilmesine ve daha derinlerdeki basınca dayanabilmesine imkan tanıması gibi özelliklerinden dolayı bilimsel çalışmalar yapılmakta ve yarışmalara bilimsel metodlarla hazırlanmaktadır. Sonunda bu iki çocukluk arkadaşı Dünya Serbest Dalış Şampiyonası’nda karşı karşıya gelirler.
Ancak bu rekabet hikayesinin ardında yönetmenin müthiş sualtı çekimleri, Eric Serra’nın görüntülerle uyumlu muhteşem müzikleri, hikaye ve karakterler, aslında denize karşı duyulan tutku derecesindeki sevginin, denizin o esrarengiz güzelliğinin ve çekiciliğinin de altını çizmektedir. Jean Reno’nun, yarışma sırasında hırsı yüzünden kendini aşırı zorlaması ile geçirdiği kaza sonrası çocukluk arkadaşının kucağında son nefesini vermeden önce “It’s better down there, take me back to the sea – Aşağısı daha iyi, beni oraya geri götür” diyerek yalvarması ve Jacques Mayol’un arkadaşının cesedini denizin sonsuz maviliğine bıraktığı sahne, şu aşağıdaki şiirle öylesine uyumluydu ki...

“Infinity”

For the sea calms the soul...
And all who look on it
Are stilled by its magnitude.
Straining my eyes to search its depths
I find nothing...
Nothing...
Nothing...
Until I realize
I am witnessing infinity

Pamela Keane

ya da şununla...

We are of the ocean
This, our home is a water planet
From space it is a lovely cerulean sphere of glittering liquid,
iced with frosty clouds.
Water.

Our hearts beat in a cadence set by the waves that wash up on the shore.
The sea is our great mother who nurtures and cradles all life
in her still, deep bosom.
To be in the ocean, to dive beneath the waves,
To return to the sea
is a voyage home.

Valan Evers

Hayata iyi bakın

Blueman

22.12.1998