Temmuz ayının dolunayı, her ne kadar bana, sıcak ve bunaltıcı bir yaz gecesinde, deniz tarafından gelerek alnımızdaki ter damlacıklarını soğutmasını beklediğimiz ılık bir esintinin ferahlığına duyulan hasret ve o esrarengiz sesleriyle bıkıp usanmadan geceye gizem katan ağustos böceklerinin kulaklarımızdan gitmeyen uğultularından oluşan bir tabloyu çağrıştırsa da içimden gelen dürtüler kulaklarıma nedense bu kez dondurucu dağ soğuğunda, dolunayın gizemli ışıltısını yansıtan karların bembeyaz örtüsüyle kaplı dağlarda yalnızlığını haykırırcasına aya karşı uluyan kurtların tüyler ürpertici olduğu kadar melankolik seslerini taşıdı.
Yine çok uzun bir cümle oldu değil mi?
Bu arada kurtların dolunaya karşı uludukları pek çok resim veya fotoğraf bulunmasına rağmen, kurtlarda dolunaya karşı uluma şeklinde bir davranışın belirgin nedenleri şu ana kadar açıklanamamıştır. Büyük bir ihtmalle bu olay, dolunaylı gecelerin diğerlerine göre daha aydınlık olması nedeniyle kurtların daha aktif olmaları, aralarında zaten var olan iletişimin dolunaylı gecelerde devam etmesi şeklinde yorumlanabilir.
Hava şatlarının ve ruh halinizin el verdiği ölçüde “doğanın çağrısı”na kulak verebildiğiniz güzel yaz geceleri dilerim.
Hayata iyi bakın
Blueman
04.07.2001
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder