* Salah Birsel

Yaşadığı sürece hiç okumamıştım ve çok üzüldüm buna...

Geçenlerde elime geçen bir kitabına göz gezdirdim ve vefatının ardından yapılan bir yoruma çok hak verdim:

“O bir kelimeler sihirbazıydı.”

Baksanıza:

“...köprü göğe doğru bir harp gibi yükseliyordur.

Uykusuzluktan kangrenlenmiş gözleri ev bozuntularını aşındırır, duvarların kızlığını bozar. Merdiven kalın bir sis tabakası ardında çöker. Sıçanlarsa tavanarasında oradan oraya gümbürdenir. Bir ses gelir kendini kapıya çiviler. Binlerce patisi ve de yumuşak antenleri olan bir takım upuzun sürüngenler, ter damlaları gibi, yağmur borularından aşağı kayar...”

Ve çok katıldığım bir cümlesi:

“...Şuna inanırım ki, toplumun mutluluğu, insanoğlu yüreğinin arınmasıyla gerçekleşebilir. İnsanların içine tek tek iyilik paraşütleri indirmeden toplumun kendine gelebileceğine hiç inanmamışımdır.”

“Kediler” – Salah Birsel 1988

Hayata iyi bakın

Blueman

30.04.1999